I know some of my readers are non-pinoys especially those of you frequenting my site for that killer recipe to impress (or kill) your pinoy partners. My apologies. This post is in Tagalog.

Ika nga ni Toni, break muna! Break muna ako ng dalawang araw. Grabeng trabaho ang ginawa namin nitong mga nakaraang araw. Puyatan kaya pahinga muna kami. Nanood ng Philippine Bayanihan Dance Troupe kahapon. Korek! Dito sa Beijing yan… alay ng embahada ng Pilipinas sa mga Pinoy dito para sa pagdiriwang ng Philippine Independence Day. Pagkatapos nun ay kumain sa isang restaurant para lang makakuha ng libre ng isang partikular na magasin dito para sa mga expats; isyu ng buwan na ito na naglalaman ng mga pagmumukha ng anak ko (O di ba nga naman… bukas o sa makalawa ay i-post ko naman din yun kasama ng pagkain namin). Kasama na din sa aming “pahinga” ay ang paglilinis ng bahay at internet na walang humpay kaya napagtuunan ko ng husto ang makulit na pagsisiyasat ni Toni. (Pagsisiyasat: tagalog ng survey – mula sa impormasyong galing kay Lisa.) Heto ang aking mga kasagutan…

Ano ang iyong almusal kanina?
Kape at donuts na nabili namin kahapon sa Carrefour, ininit sa microwave. Kakaibang donuts ang Chinese donuts kase hindi ito nababalutan ng asukal. Kaya si A may katabing asukal kung saan nya sinasawsaw ito.

Ikaw ay may itlog – nilagang itlog. Paano mo ito kakainin?
Isasawsaw ko lang sa asin at kakainin ng mga tatlo hanggang apat na subuan.

Ano ang paborito mong local na junkfood?
Chippy!

Ikaw ay kinuhang TOP CHEF sa isang engrandeng pagtitipon. Ano ang iyong ihahain sa mga bisita? (Note: Ang mga pagkain na ihahain mo ay ang mga alam mong lutuin. Bawal magsinungaling.)
Naiisip ko mga local Chinese dito ang mga bisita ko kaya yung alam kong gusto o magugustuhan nila. Medyo South-east Asian ang naiisip kong ihanda dahil sa hindi naman din sila mahilig sa western food. Isipan na lang ng magandang presentasyon para grande ang dating…
– Appetizer: Burong mustasa at atchara. Mahilig sila sa mga pickled ek-ek kaya atchara (Oops… tagal na akong hindi gumagawa ng atchara. Kaya pa kaya ng powers ko?).
– Soup: Sup tulang – oxtail soup na medyo hawig sa bulalo natin. May gulay na kasama na dahil mahilig sila talaga sa madaming-madaming gulay. (Hmmm naalala ko tuloy ang sinabi ni batjay tungkol sa pagkain ng madaming gulay. Kaya pala higit pa sa 1/5 na bahagi ng populasyon ng mundo ay nasa China lamang…)
– Main course: CPA (chicken & pork adobo) pero yung patuyo at may itlog ng pugo na mala-tea eggs nila, ginataang sitaw/kalabasa na may hipon at plain rice. Samahan ko na din ng steamed kangkong. Pasensya na ang dami ng main course ko. Ganyan sila kadami kumain e pero isang maliit na mangkok lang ang kanin na katapat nyan. Bakit kaya hindi sila tumataba? Kainis!
– Dessert: Saging o mangga na imported galing Pilipinas (daw) na nabibili dito sa mga supermarkets.

Kung ikaw ay makakain sa restaurant ngayon din, saang restaurant ka pupunta at bakit?
Doon sa isang government-owned old Chinese resto dito sa Beijing. Hindi ko tanda ang name nya sa Putonghua (mandarin). Mukhang ordinaryong staff canteen lang yan sa atin, mura lang pero sikat sya lalo na sa peking duck at puntahan ng lahat ng local Beijingers at dinadayo ng local tourists. Nami-miss ko na kase ang authentic peking duck e. Pag nakapunta uli syempre magpipiktyur ako para mai-blog.

Saang restaurant mong gusto makapunta, pero di ka lang nakakarating pa?
Sa Lan. Chinese restaurant yan dito sa Beijing na disenyo ni Philippe Starck. Hindi naman kagandahan ang feedback sa service nila pero syempre gusto ko lang makita ang design at makapagpakuha ng picture. Para naman balang araw ay masabing kahit isang beses sa buhay ko ay nakakain at nakapasok ako dito (hehehehe…). Masarap naman siguro ang pagkain kase ang management nya ay isang sikat na restaurant chain dito na nagustuhan ko ang mga pagkain. Nagpunta na kami minsan sa Lan na yan kaya lang sarado pa. Hindi pala sila bukas ng tanghali.

May pizza sa harap mo. Ano ang ayaw mong makitang topping sa pizza mo?
Hahahaha syempre tulad ni Toni ayaw ko din makakita ng langaw ano�Ķ at ayaw ko din ng buhok lalo na kung kulot. Seriously, dito sa China ayaw ko ng Chinese sausage na sahog kase syempre pizza nga e gusto ko Italian. So far, isa pa lang na resto dito ang nagustuhan ko ang pizza nila na meron nito.

Ano ang madalas mong orderin sa Jollibee?
Gusto ko parate yung almusal – tapsilog o cornsilog. Pag hindi almusal yung peach-mango pie (meron pa ba nun?).

Paano magluto ng Sinigang? Marunong ka ba?
Dahil wala akong sampalok o sinigang mix, lemon ang ginagamit kong pampaasim. Paborito kong gulay na halo ay sitaw, talong, kangkong at gabi. Kung may okra at mustasa na available OK din. Basta gusto ko maasim at hindi basta naasiman lang.

Ikaw ay may fried chicken sa harap mo. Ano ang dapat niyang kapartner para masarap ang kain?
Kanin! Kanin lang ang katapat niyan para sa akin! Kahit walang ketchup ay OK na.

Kumakain ka ba ng dinuguan? Alam mo ba kung saan ito gawa?
Kumakain ako at nagluluto din. Ang alam ko na kinatatakutan dito ng karamihan ay yung dugo mismo at kung may sahog na bituka. Bihira din naman ako magluto nito. Tulad ng isang beses siguro sa loob ng 4 na buwan. Pero infernes… masarap sya talaga!

Salamat Toni! Ang saya! Kayo dyan? Share din kayo….

Iska

I am not a professional cook. My only claim to having a culinary background is a short stint as my dad’s teen ‘sous chef’ in his carinderia ages ago. Dad ran small eateries since I was a young kid - serving standard ‘turo-turo’ food ranging from the likes of menudo, adobo, pritong isda, dinuguan, binagoongan, bopis, munggo, pinakbet and giniling to merienda fares like goto, ginataan, pancit bihon, halu-halo and saging con yelo.

My father, a farmer in his hometown before working his way to becoming an accountant, definitely influenced my cooking in a lot of ways than I thought. My siblings and I were raised in a backyard full of fruit trees and vegetable garden. We spent weekends and the summer breaks running around with ducks, chickens, goats and pigs. I had wonderful memories of gathering eggs, butchering chickens, selling vegetables and the sweet aroma of preserved fruits. But my love for art led me to a degree in Architecture. Just few months after getting my license, I went abroad and lived independently at age 23. Definitely no maid, no cook, and a totally different food culture. Along the way I met lots of friends and spent what seemed a lifetime learning new tricks and recipes.

Now living in Auckland, I am a work-from-home mum who juggles time between work, fun and family - in pursuit of work-life balance. No matter how busy I am, I love the idea of cooking for my family. My blog chronicles home cooking greatly influenced by life outside my home country from Southeast Asia to Beijing and Auckland. And most of the time, being busy also means easy (sometimes quick), affordable meals.